เด็กไทยหลายๆคนไม่ต่างกัน แม้อาชีพนี้เป็นอาชีพที่งานหนักแหละต้องใช้ความสามารถสูง แต่ก็เป็นอาชีพที่มีเกียรติเป็นที่เคารพของคนทั่วไปและมีรายได้ดี แต่ที่สำคัญที่สุดอาชีพแพทย์นี้เป็นอาชีพที่ได้ให้ความช่วยเหลือผู้คน ทำให้ผู้ที่เจ็บป่วยทรมานได้หายจากโรคภัยที่พวกเขาเป็นอยู่ซึ่งเป็นหนึ่งในความใฝ่ฝันสูงสุดของฉัน นอกจากนี้ยังเป็นการช่วยเหลือประเทศชาติในการรักษาบุคคลากรเพื่อให้พวกเขาเหล่านั้นเป็นกำลังให้แก่ชาติต่อไป แม้ปัจจุบันอาชีพนี้จะเป็นที่นิยมอย่างมาก แต่สังคมไทยก็ยังคงต้องการบุคคลากรแพทย์อยู่ เนื่องจากคนเจ็บป่วยมีอยู่ทุกวัน ฉันก็ได้แต่หวังว่าสักวันหนึ่งฉันจะได้ไปยืนอยู่ ณ จุดนั้น ช่วยเหลือผู้คนที่ป่วยไข้ให้แข็งแรงได้อีกครั้งคณะที่ฉันอยากเข้าคือคณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยที่เด็กเตรียมอุดมศึกษาส่วนใหญ่ใฝ่ฝันจะเข้า แม้การจะได้เป็นแพทย์นั้นมีการแข่งขันสูงมาก โดยเฉพาะแพทย์จุฬา ซึ่งต้องใช้ความพยายามและความรู้มากในการสอบเข้าให้ได้ และฉันเองก็ไม่ใช่เด็กอันดับต้นๆที่มีผลการเรียนดี แต่จากนี้ไปฉันก็จะพยายามขยันเรียนให้มากขึ้น เพื่อสักวันฝันของฉันจะได้เป็นจริงได้
ความฝันที่อยากเป็นแพทย์ของฉันเริ่มต้นขึ้นราวๆช่วงมัธยมศึกษา ซึ่งได้แรงผลักดันมาจากครอ บครัวของฉัน ทั้งจากพ่อแม่และเหล่าญาติๆที่บอกว่าอยากให้มีคนในตระกูลเป็นแพทย์สักคน จนพี่ของฉันสอบเข้าคณะแพทยศาสตร์ ศิริราชได้ และฉันเห็นว่าอาชีพแพทย์เป็นอาชีพที่ดีและน่าสนใจอีกด้วย
แท้จริงแล้วฉันยังมีอาชีพที่ใฝ่ฝันอย่างอื่นเช่นกันซึ่งก็คือ อาจารย์ นักเขียน ทันต์แพทย์ และจิตแพทย์ ซึ่งต่างก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลาและสิ่งที่ฉันพบเจอในแต่ละวัน แต่ฉันเองก็คงปฏิเสธไม่ได้ว่าอาชีพเหล่านั้นยังคงทิ้งเงารางๆไว้ในใจของฉันให้ฉันระลึกถึงอยู่เช่นกัน แต่ปัจจุบันนี้ฉันค่อนข้างมั่นใจว่าจริงจังกับอาชีพแพทย์ แม้ยังไม่แน่ใจว่าอยากเรียนแพทย์สาขาไหนเป็นพิเศษ แต่อนาคตก็ยังเป็นสิ่งที่มาไม่ถึง ฉันจึงได้แต่หวังว่าจะทำปัจจุบัน(ซึ่งก็คือตั้งใจเรียนเพื่อนำความรู้ไปใช้สอบเข้า)ให้ดี เพื่อที่จะได้ไปตามอนาคตที่ฉันฝันได้ในสักวัน
